Afgelopen zaterdagochtend kwam er een echtpaar binnen; ik kende ze niet en al spoedig kwam het gesprek op hun wens om hun draaitafel te gaan upgraden. En natuurlijk zou ik kunnen besluiten om gelijk de klankmatige verschillen van loopwerken, elementen en toonarmen te vertellen. Maar dat deed ik niet, want ik ben van mening dat een draaitafel moet kloppen in een set. Dus de eigenschappen moeten complementair zijn in een totaalset. En daarbij kan een doel zijn om een niet zo homogene set, homogener te maken. Of een homogene set homogeen te houden, maar het totaal naar een hoger niveau van weergave te brengen. Simpel toch? Toch? Of toch niet…?
Dus zomaar wat roepen doet ondergetekende niet en omdat ze een nogal niet-alledaagse en omvangrijke set hebben vroeg ik of ik allereerst hun set thuis mocht komen beluisteren. De afspraak werd gemaakt en afgelopen avond startte ik m’n automobiel en toog naar hun huis. Aldaar werd eerst al snel de eerste cd opgezet en al snel werden me een paar dingen duidelijk. Heel in het kort; deze mensen zijn al jaren trouw aan een merk en waren in de veronderstelling: ‘steeds duurder: steeds beter’. Echter… is het voortschrijdend inzicht? Is het groeien in een hobby? Is het realiseren dat de muziek niet brengt wat je mag verwachten? Is het realiseren wat je mag verwachten van een set van vele tienduizenden euro’s?
We hebben het over een set die technisch best goed klinkt, maar welke stopt op het emotionele vlak en bijna tot geen betrokkenheid genereert. En gerelateerd aan de gedane investeringen: te weinig ruimte en diepte met wel (te) veel kracht in de lage registers en wat snelheid betreft niet op niveau, een beperkt oplossend vermogen en een niet in balans zijnde klankbalans. Zo, dat is eruit. Ik durf dit nu zo op te schrijven; ze vroegen m’n mening en ik stelde de wedervraag: “willen jullie een fatsoenlijk antwoord of een eerlijk antwoord”? Ze wensten een eerlijk antwoord.
En laten we wel zijn; wanneer je net zoals zij al zo lang upgrade na upgrade verricht en telkens al snel na de eerste euforie van de upgrade erachter komt ‘dat dit het nog niet is’, dan kun je aardig gefrustreerd raken. Laten we dit niet groter maken dan noodzakelijk, maar dan nog.
Ik begrijp dit als geen ander, want ik heb voordat ik jaren geleden met AUDIO21 begon, hetzelfde ervaren. Die fase duurde bijna 20 jaar en ik zal maar niet verklappen hoeveel zuurverdiende pecunia’s ik uitgegeven heb. Want ofwel ik had een lovende recensie gelezen, ofwel het product was kostbaar en moest dus wel goed zijn. En ik weet zeker dat er behoorlijk wat mensen onder u nu begrijpend knikken. En zich er min of meer in kunnen herkennen.
Maar… had ik dan een sh..set? En hebben de mensen waar ik vanavond was een sh.. set? Nee hoor, in het geheel niet en voor velen zal het een droomset zijn. Maar wat is het dan, dat zowel het echtpaar als ondergetekende het met elkaar eens waren dat hetgeen je zoekt, er behoorlijk niet in zit. Om een lang verhaal wat in te korten; mijn draaitafel advies was om de huidige draaitafel voorlopig niet te gaan veranderen en adviseerde ze hun geld voorlopig maar eens in hun zak te houden. Een betere draaitafel zal alleen maar nog beter laten horen hoe de set klinkt; wat de set eigenlijk is.
De mensen gaan een moeilijk traject in. Of juist makkelijk? Knopen doorhakken kan erg bevrijdend zijn. Re-setten kan ons het inzicht verschaffen dat een uitgewogen set van 10.000 euro in feite meer muzikaal geluk betekent dan een niet homogene set van 100.000 euro. Vandaar dat downgrading soms een upgrading is.
Als laatste toch nog iets wat me intrigeert; ze vertelden me dat ze de afgelopen 15 jaar eigenlijk nooit echte vergelijkingen hadden gedaan. Maar vertrouwden op de oren van de verkoper. Toen ik dit bij thuiskomst met Cathleen besprak zei ze iets wat me dan ook weer aan het denken zette: “Op zich is dat makkelijker dan bij jou, want bij jou moeten ze zelf kiezen wat ze mooier vinden”.
Hmm, nou dat weer.
