Waarde lezer, ondergetekende is een groot liefhebber van de Tour de France. Desalniettemin heb ik met fietsen eigenlijk niet zo veel. Wanneer het stalen ros gepakt wordt, ervaar ik dat meestens als een noodzakelijk kwaad. Daarmee zeggende dat sportiviteit niet een woord is wat past in mijn vocabulaire. Maar zoals gezegd; de Tour noopt mij elke zomer om m’n middagritme wat aan te passen en ik hoop op uw begrip.
Het jammerlijke nieuws tijdens de laatste etappe afgelopen middag, welke zoals altijd door Parijs gaat, was dat één van de twee commentatoren voor de laatste maal de Tour heeft verslagen. Zijn naam is Maarten Ducrot. Een voormalige wielrenner. Met name door zijn plezierige-, vakkundige-, maar ook humoreske manier waarmee hij de materie benadert. Voor mij persoonlijk een genot voor het oor. Hij gaf eens z’n mening over wielrennen: “„Wielrennen is de enige echte sport. Alle andere ‘sporten’ zijn spelletjes.”.
Regelmatig moet ik hartelijk glimlachen. Mijn lief begrijpt er niets van. Maar lacht dan mee, omdat ìk moet lachen. Maar dat is een terzijde. Overigens zullen we de uitdrukking t ‘dat is een terzijde’ voor de zekerheid tijdens deze warme dagen wat water geven, zodat deze nooit verloren gaat.
De reden van mijn wekenlange bankzittingen om de Tour de France te volgen is drieledig. Maar ik zal u verklappen; niet evenredig drieledig verdeeld. 35% geniet ik van de weldadige camerabeelden; 20% is het van ‘oh ja, er wordt ook een wekenlange wedstrijd gereden’ en 45% de gekozen woorden van de beide commentatoren. En dan met name de spreeksels van Maarten Ducrot. Ik heb er een aantal in m’n actuele herinnering en een aantal heb ik voor u opgezocht, want dit spektakel is al vele jaren aan de gang. Hou u vast:
“Zie hem harken op het buitenblad, ik krijg er buikpijn van.”
“Kijk hem daar nu harken op z’n buitenblad met z’n mijnwerkersgezicht.”
“Alle respect voor Vinokoerov, maar hij daalt als een drol.”
“Ja, ga nog even je broek goed doen, knakworst. Daar ging ie bijna. Dat is nou Klöden ten voeten uit!”
“Kijk die Schumacher stoempen op zijn zadel…. Dat zal wel een aambei worden!”
“Tien minuten is lang hoor, ga maar eens 10 minuten met je vinger tussen de deur zitten, dat is pas lang!”
“Zo! Die Fedrigo heeft een neus als een zinksnijder.”
“Kijk Popovych eens dalen! Dat ie dat mag van zijn moeder.”
“Cancellara rijdt alsof tie een brommer heeft ingeslikt.”
“Het is nog 36 kilometer. Eerst 30 kilometer dalen, en dan de laatste 8 kilometer de klim.
“Wat zijn die twee aan het linkeballen”
“Het lijkt zo makkelijk hier, maar dat valt goed tegen. Herbert kan je even je kop houden, we zitten hier naar een fantastische sport te kijken en jij leutert wat over een klooster.”
“Die hele kopgroep waait er vanaf! Ja en nu rijden de renners in het rond als kikkers in een kruiwagen.”
“Als jurylid zou je nu toch je geweer pakken en die fotografen van hun motoren afschieten.”
“Moet je kijken. Hij huilt, hij roept om zijn moeder. Mijn moeder met twee fietstassen en een broodmandje voorop gaat nog harder.”
“Het laatste deel van deze etappe is zo vlak als een maagd.”
“Die hele kopgroep waait er vanaf! Ja en nu ligt iedereen op het rooster.”
“Daar heb je Hincapie, bezig aan zijn zeventigste tour. Die gast moeten ze ook eerst tien keer doodschieten voordat ie eindelijk stil blijft liggen.”
Vanwege de machtige prestaties van de Jumbo-Visma ploeg, heb ik ons vandaag verwend met een rode ‘specialty’ uit de Bourgogne, een niet te versmaden chorey-Les-Beaune. Immers moeten we het leven vieren. Toch?
COPYRIGHT © 2022 AUDIO21, HEERDE, DOOR MARK VAN BRAAM
