
Waarde lezer, u zult zich bij bovenstaande prent wellicht afvragen; wat hebben zwierende schoonrijders op de schaats, te doen met de Synthesis A40 Virtus. Het antwoord is kort: niets. Maar het blijft toch aan u knagen; vanwaar dan deze prent…
Kijk, het zit zo. Eén van de moeilijkste dingen van onze audio hobby is het omschrijven en beschrijven van wat we horen. En direct er achteraan: eigenlijk kun je er niets mee? Of toch wel? Want eigenlijk hebben we altijd een vergelijk nodig. Sommigen noemen dat een ‘referentie’, maar dat is wat mij betreft onzin. Immers; enkele dagen geleden bij Melody Gardot in het Koninklijk Carré horen we live muziek; best een verdienstelijk geluidsweergave, maar bepaald geen ‘high-end’. Live muziek is ook geen referentie; er zijn eenvoudigweg teveel parameters van invloed op wat we horen. Misschien zou uw ‘referentie’ kunnen zijn het antwoord op de door u zelf gestelde vraag: “vind ik het mooi naar waar ik naar luister”.
Maar weer terug naar de Synthesis A40 Virtus. Een volbloed buizenversterker met 40 buizenwatts. Best veel en eigenlijk bij 95% van de luidsprekers in principe voldoende om uw huiskamer gevuld te krijgen. Hoe beschrijf ik het best deze bijzondere geïntegreerde buizenversterker? Het antwoord is: Zwierig! Ze speelt vriendelijk, maar resoluut. Geen enkele hardheid of korreligheid; altijd verfijnd. Zeer ruimtelijk met een erg hoog oplossend vermogen. Maar het belangrijkste; ze is in staat om het meest boeiende aspect van muziek, namelijk het overbrengen van de emotionele ladingen (mits aanwezig), te presenteren. En dat is een aspect welke bij ondergetekende altijd bewondering oproept.
Als toevoeging voor hen die iets verder in de buizenmaterie zitten: ze klinkt als een single-ended, maar het is toch werkelijk een push-pull ontwerp met de krachtige voordelen van dat laatste. De oudere versies laten zich altijd horen; de transformator is dan luidruchtig aanwezig. Maar bij de huidige exemplaren is ze nu prachtig stil geworden. De 40Watt’s met 4 stuks KT66 laten u dus wel de muziek horen, maar niets van zichzelf. Wellicht dat de speciaal ontworpen voeten, welke voorzien zijn van natuurlijk rubber hieraan bijdragen, wie zal het zeggen. Het is maar één van de ontwerpaspecten van deze bijzondere Italiaanse fabrikant.
De machine is best omvangrijk, hoewel de breedte van 42 min of meer standaard is, zal 48 centimeter diep een belemmering kunnen zijn. Evenals het gewicht; mijn schoonmoeder waagt zich er niet aan om de ruim 35 kilogram wegende mastodont op te tillen.
Overigens; het zwierende paar zijn mijn ouders, foto genomen in 1967 🙂