De afgelopen dagen vertoefden we in Parijs, in eerste instantie om de expositie van Jeff Koons te bewonderen in het Centre Pompidou. Maar vooral om even te slenteren door de straten en de sfeer te proeven. Was voor mij inmiddels vele jaren geleden.
Ik was niet op de hoogte dat het gangenstelsel van de Metro thans naar bloemetjes ruikt; wat een immense hoeveelheden toiletverfrisser moet er per jaar doorheen gaan. Ik weet niet hoor; moet een metro niet gewoon naar metro ruiken, in plaats van luchtverfrisser? En waarom wordt er niet voor gekozen om muziek te laten horen? Stravinsky? Of Chopin? M’n mede reizigers waren het met die laatste gedachte niet eens. Een stel straatmuzikanten wel, want al is Vivaldi niet m’n favoriet; op 1 meter afstand is het wel een beleving.
Wandelend door het Cartier Latin stond ik opeens oog in oog met de gesloten deur van een platenwinkel. Het klinkt u waarschijnlijk gek in de oren, maar deze winkel zal de reden zijn voor het spoedig opnieuw bezoeken van deze stad. En het uitzicht vanuit het Centre Pompidou is tijdens het bijwonen van de expositie van Jeff Koons toch ook wel echt formidaaaable.
Dus ik zou zo zeggen; laat de VOC mentaliteit die in ons allen bloed stroomt, stromen en laat u leiden naar deze prachtige stad. En laat u zich niet afleiden dat de metro naar het toilet ruikt; aan die VOC zat ook wel een luchtje…
