Ik zit te overwegen om m’n achternaam te gaan veranderen in Marksson. Dan ga ik voortaan door het leven als Mark Marksson. Dat moet Jóhann Jóhannsson uit IJsland ook bedacht hebben. Deze IJslandse componist. Voornamelijk bekend van z’n filmmuziek, componeert hij ook af en toe ‘een plaatje’. De elpee waar ik nu naar luister, heet Orphée en zal niet ieders kopje thee zijn.
Even opmerkelijk; het label van uitgifte heet Deutsche Grammophon; bekend van voornamelijk klassieke muziek. Ik zou Orphée Neo-klassiek noemen.
Het zijn een stuk of 15 voornamelijk instrumentale nummers, waarbij aanzwellende strijkers gecombineerd worden met verrassende elektronische snufjes. Melancholische koorzangen, waarbij het laatste nummer Orphic Hymn werkelijk een schoonheid is. Gezongen door het koor Theatre of Voices.
Het is wel muziek waarvoor je in de stemming moet zijn. Het setje wat hier nu staat te spelen is de Jadis JA30 monoblokken met JPL voorversterker en de speakers Dynamis van Diapason. Even indrukwekkend als verfijnd en de mystieke melancholie wordt met ene vastberadenheid aan me doorgegeven.
De achterliggende thematiek zou doen vermoeden dat het sombere muziek uit het noorden van de wereld is, maar dat is voor ondergetekende in elk geval niet zo. Hij speelt zelf piano, een aantal verschillende orgels en prutst wat met elektronica. Hetgeen waar ik nu naar luister, maakt me rustig en brengt me hoop. Hoewel het nu overdag is dat mijn vingers over het toetsenbord reutelen, zou ik zo zeggen voor liefhebbers; de laatste plaat voor het slapen.
