Waarde lezer,
De nieuwste verschijning in draaitafelland, is het model ‘Pianosa’ van Gold Note. Enkele dagen geleden opgebouwd en staat nu de Pathos TT te voorzien van de benodigde software. Het is een model wat fractioneel ‘onder’ de eerder beschreven Gold Note Giglio is uitgekomen. In eerste instantie zijn er maar weinig verschillen met z’n duurdere broertje en in tweede instantie ook, maar ze zijn er wel degelijk.
Ook deze tafel is uitgevoerd met de weldadig goede B5.1 toonarm en ik heb voor de gelegenheid een nieuw element gemonteerd, de Dynavector 20X2H, een € 945,— kostende MC aftaster. De phonoversterker is de Pathos In the Groove mk2 en de luidsprekers van Davone. De uitvoering black/black gaat over onze toonbank voor het relatieve koopje van € 2.450,— en ja, dat is een meer dan uitstekende prestatie.
De tafel speelt resoluut en zelfverzekerd en plaatst heel discreet de muzikanten in de ruimte. Ook voor, achter en buiten de speakers. Een verfijnde energie en het geheel voelt zeer compleet aan. Ik heb de gemonteerde kap zowel in open toestand, als in gesloten toestand beluisterd en zoals te verwachten speelt het 2% beter in de geopende stand. Tja. Bij veel loopwerken lijkt er een soort grens te zijn aan de weergave. Alsof er een lijn getekend is om de muziek; tot waar de muziek aanwezig is. Bij de Giglio en de Pianosa lijkt die lijn er niet te zijn. Bij de Giglio is deze fractioneel nog meer afwezig en neemt zowel de ruimtelijkheid als ook de dynamiek met een factor toe; maar dat is alleen waar te nemen indien uw set van een behoorlijk hoog niveau is. Zoals bij elke draaitafel, vind je in het geluid iets terug van het materiaal waarvan een tafel gemaakt is. Vergeef me dat ik dit nu hier niet allemaal ga verklappen.
Een prima phonokabel wordt bijgeleverd en deze is mechanisch ook erg goed gebouwd. En te upgraden middels het omvangrijke pakket phonokabels van Gold Note.
Eén van de dingen die me opvalt aan de Giglio en nu ook de Pianosa, is dat bij het indrukken van de startknop, het motormanagement zo is ingesteld dat we niet ‘getrakteerd’ worden op een kreunende snaar, wat pas ophoudt wanneer de juiste snelheid bereikt is. Een groot compliment, ook veel duurdere loopwerken zijn niet vrij van dit kenmerk. Vandaar dat ik altijd adviseer om het plateau een zetje te geven, voordat op ‘start’ gedrukt wordt. Dat is verder ook geen probleem hoor, maar vandaag hoef ik bij het luisteren dit niet te doen. Bij de Pianosa duurt het precies 1 omwenteling om de juiste snelheid te bereiken; en dan zonder geknerp. Dat is werkelijk uitstekend en zegt veel over de kwaliteit van zowel de motor als de gebruikte electronica. De snaar is ook uitstekend rond en kan dus niet een juiste gelijkloop in de weg zitten.
Gisteren liep er iemand binnen die een tijdje stond te kijken naar de Pianosa en wist me beschamend te vertellen dat hij erg onrustig werd van de gewelfde vorm van het gebruikte walnoten hout. Hij zou zo’n tafel altijd in de kast zetten “met de deur gesloten”. U begrijpt dat zulks een informatie me niet als muziek in de oren klinkt. Dus resoluut heb ik hem aan de buitenkant van de deur gezet en even de deur dichtgedaan. Hij keek me verbouwereerd door het deurraam aan en ik legde hem uit dat dit hetzelfde gevoel is wat een Pianosa ondergaat, wanneer iemand zijn ‘dreigement’ in de praktijk zou brengen. Hij begreep het en vertelde me dat hij me maar een rare snoeshaan vond. Daarna gezellig een kop koffie met hem gedronken 🙂 maar dat terzijde.
En oh ja, onlangs ontving ik onderstaande mail; behoort dit tot Gold Note Proza?
