
Waarde lezer; in deze donkerste dagen van het jaar; tezamen met een behoorlijke hoeveel narigheid in deesz wereld, adviseer ik u om toch redelijk vaak van uw al-dan-niet mooie geluidsset te genieten. Overigens begint de muziek daar waar de woorden stoppen. (maar dat is een terzijde).
Daarnaast adviseer ik u om zo nu en dan naar een niemendal-film te kijken. Op Cinetree stuitte mijn tederbeminde wederhelft tegen de titel: “C’est la Vie! Die titel sprak haar aan. Jaja, ik weet het dat het niet ultra hip is om te bekennen dat we deze film zojuist hebben bekeken. Hartelijk lachen was ons deel. De hond en kat keken ons warig aan. Maar vergeet niet; de mens heeft een effectief wapen, en dat is lachen! Ja toch? Best wel.
De film ‘C’est la Vie!’ is een levendige komedie over het laatste kunstje van de uitgebluste cateraar Max: een chique trouwpartij in een enorm kasteel. Het uit de hele wereld afkomstige personeel van Max werkt niet altijd even goed samen, maar aan het eind van de film beseft iedereen dat ze tot elkaar veroordeeld zijn. Gelukkig wordt deze iets te nadrukkelijke politieke boodschap niet van de daken geschreeuwd en valt er onderweg genoeg te lachen. Zesde film van Nakache & Toledano, het regisseursduo van onder meer wereldhit Intouchables (2011) en Samba (2014)