Er bestaat een film ‘Ascenseur pour l’échafaud (‘Lift naar het schavot’), die door Miles Davis voorzien is van muziek. De muziek is later ook op elpee uitgebracht. Gelukkig maar.
Zie http://www.youtube.com/watch?v=XQ4l4oRkh_8
De elpee van de uit 1958 stammende film, had ik al enige jaren in bezit, maar gek genoeg onlangs pas de dvd besteld en deze kwam zaterdag binnen. M’n vooroordeel was dat de film minder interessant zou zijn dan de onsterfelijke soundtrack die Miles erbij improviseerde, want zeg nou zelf; wat kan er tippen aan deze soundtrack?
Louis Malle’s Ascenseur pour l’échafaud is een juweeltje: een soepel verlopende en boeiende misdaad film met verschillende onvergetelijke beelden van een door nachtelijk Parijs zwervende Jeanne Moreau. En dáár komt dan nog de terloopse genialiteit van Miles Davis bovenop.
De film begint met een close-up van Moreau’s gezicht, dat niet alleen klassiek mooi is maar een onmiskenbare aantrekkingskracht bezit. Zij praat door de telefoon met haar minnaar Julien, die op het punt staat de perfecte moord te plegen op haar man en zijn baas, de rijke wapenhandelaar Carala. Dan zien we hoe de moord in zijn werk gaat. Julien lijkt inderdaad een waterdicht plan te hebben bedacht, maar er gaat – uiteraard – iets mis. Hij komt vast te zitten in de lift, zijn auto wordt gestolen door een onbezonnen jong stel, en zijn minnares doolt doelloos door de straten van Parijs, denkend dat haar geliefde haar heeft verlaten.
Alles speelt zich binnen 24 uur af. Wij volgen het jonge stel op hun noodlottige zwerftocht, houden de verbeten Julien gezelschap in de roerloze lift, maar zijn vooral bij háár, die wordt begeleid door Davis’ lijzige trompet en ons via een voice-over deelgenoot maakt van haar vertwijfeling. Het lijkt haast magie. Ongehaast lijkt het plot voort te bewegen en vlekkeloos af te ronden én het oog van zijn camera te laten rusten op het onopgemaakte gelaat van diva Jeanne Moreau. De film is een soort van lichtvoetig, vanaf de schouder gefilmd in de straten van Parijs.
Afgelopen september liet ik enkele tracks horen tijdens de audio beurs in Veldhoven en de luisteraars werden stil. Respect voor de muziek? Of voor de weergave door de draaitafel van Nottingham? Of door beide? Wie zal het zeggen.
Maar vandaag gebeurde het in de luisterruimte van AUDIO21 opnieuw. Respectvolle stiltes, in spanning, slechts binnen enkele seconden veroorzaakt. Deze elpee mag niet ontbreken in de collectie van elke vinyl liefhebber. Echt niet.
