Afgelopen weekend een bescheiden, edoch aangenaam verpozen met vrienden en kennissen, vanwege de viering der geboorte van m’n tederbeminde wederhelft Cathleen.
Een der aanwezigen bracht een elpee mee van jazz zanger Gregory Porter met de titel ‘Water’. Die griste ik kordaat uit haar handen, om de draaitafel mee te bevolken. Nu hoor ik uw hoofd fronsen bij deesz gedachte alleen al, maar kom op; Gregory Porter stond tot nog toe, nog niet in de platenkast. Maar wel op m’n wenslijst. En zo zie je maar weer eens, sommige wensen komen waarachtig uit! Welk een heerlijke gedachte.
KLIK HIER VOOR YOU TUBE GREGORY PORTERKLIK HIER VOOR YOU TUBE GREGORY PORTER
Porter is slechts enkele jaren jonger dan ondergetekende jongeman, geboren in LA en opgegroeid in Bakersfield. Zijn moeder was dominee, zijn vader heeft hij nauwelijks gekend. Zijn moeder speelde vaak de muziek van Nat King Cole, waarvan Gregory Porter erg onder de indruk raakte en die een inspiratie voor zijn muzikale carrière zou vormen. Na zijn middelbare school kreeg hij een sportbeurs als American footballspeler aan de San Diego State University. Door een schouderblessure kwam er een einde aan zijn topsport ambities en hij ging zingen in lokale jazzclubs. In 1999 werd Porter opgenomen in de cast van de musical “It Ain’t Nothin’ But the Blues”, die op Broadway werd uitgevoerd en daar prijzen in de wacht sleepte. Langzaam rees zijn ster als jazzzanger. In 2010 verscheen zijn eerste album ‘Water’, geproduceerd door Kenyatta en brak hij door naar een internationaal publiek. Zo trad hij onder meer op op het North Sea Jazzfestival in 2011 en 2013 en 2016.
Hoe omschrijf ik dit meesterwerkje; want dat vind ik het. Zelfs het alombekende ‘Feeling Good’, vind ik bijna mooier dan de originele versie. Ook wel een ding; helemaal zeker weet ik het niet, maar het lijkt alsof vele moderne muziek met een soort grijs filter wordt opgenomen; teneinde een bepaalde sfeer te creëren. Zo niet bij ‘Water’. Kraakhelder, open, organisch en zonder overdreven aangebrachte galm. Net of elk nummer er in 1 take is opgezet; lekker spontaan klinkend. Ja, ik zou deze opname zelfs een 9 willen geven.
Dit is zo’n album waar je zo lekker ‘inzakt’. Vanaf het eerste nummer en wat mij betreft staat er maar een overbodig nummer op; een soort remix van iets.
Morgen maar eens gaan kijken naar de elpees die hij erna uitbracht. Nu eerst die volumeknop indrukken; grrrrr, waarom maken ze die knopjes kennelijk voor 6-jarigen met erg goede ogen! Want het kan luider, moet harder, moet knallen!