Waarde lezer. Ik zit met een gewetensvraag: mag ik hier op mijn eigen blog melding maken van iets, waarmee ik van tevoren weet dat ik mensen tegen me in het harnas jaag?
Het zit namelijk zo. Vanmiddag zat ik met Ben die hier binnenliep, een tijdje ademloos te luisteren naar een elpee, waar ik gisteren melding van maakte. Hoe organisch, super ruimtelijk en dynamisch de muziek kan zijn. Een werkelijke prachtige match gevonden door de MastersounD ‘Compact 845’ te combineren met de Estelon ‘YB limited’. Geboeid zitten luisteren en de muziek gevoeld.
Ik had in de loop van de middag een afspraak gemaakt met een voor mij onbekend iemand die een probleem had met zijn draaitafel. Of ik er eens naar kon kijken; een storing in het rechterkanaal. Meneer vertelde me dat hij een duidelijke voorkeur had voor het luisteren van z’n digitale bronnen. De platenspeler vond hij, los van de storing, niet erg ruimtelijk en eigenlijk een beetje saai. En wat ik ervan vond, rekening houdende met z’n set en phonotrap. Dit soort nieuwsberichten laten m’n voorhoofd fronsen en gelijk gaan m’n raderen draaien… U kent me ondertussen.
De storing bleek een draadbreuk te zijn, net achter het element, wat meneer zelf had gemonteerd. Dat was redelijk snel opgelost. Ik liep de afstellingen van de toonarm en element even na en een paar kleine correcties waren nodig. Wat het element betreft; zeker niet de minste, een Ortofon Cadenza Red (€ 1.100,—). Een element welke ik erg goed ken en ook in m’n elementen voorkeurslijst heb staan. Ook een zeer deugdelijke phonokabel was gemonteerd.
Nadat ik de platenspeler (€ 2.800,—) plaatste en aansloot; let op, we hebben het dan over een combi van € 3.900,— viel m’n mond open van verbazing. Nou had ik al eerder zo’n draaitafel in m’n handen gehad; slechts twee weken geleden, maar waar ik niet naar geluisterd had. (De fabrikant had getracht de speler indrukwekkend te maken, door het chassis te verzwaren met zand of zo). Nu wel en ik begon gelijk te gapen. Juist bij dit soort muziek; ‘Island Songs’ van Ólafur Arnalds valt een platenspeler gelijk door de mand. De weergave klonk en klinkt sloom, suf, slaapverwekkend, langzaam, zo platgeslagen als de achternaam van Peter Pannekoek.
De kracht van de weergave van vinyl, begint bij het loopwerk. In een sloom klinkend loopwerk, gaat het niet lukken om een goed geluid te krijgen; ook niet met een (veel) duurder element of phonoversterker of anderzijds. Hoe dat zo is en komt; daar ga ik hier nu niet op in.
Maar dan terug naar m’n gewetensvraag; mag ik hier melding van maken? De meneer ga ik nu bellen en op zijn vraag die wis en waarachtig gaat komen: “En Mark, hoe klinkt het”, krijgt hij mijn antwoord:
“Wilt u een fatsoenlijk antwoord of wilt u een eerlijk antwoord”.
Nawoord: Na mijn bovenstaande epistel, kreeg ik van Jan enkele goedkeurende woorden. “Je mag vermelden dat de onbekende meneer jouw eerlijke mening wel op prijs heeft gesteld. Ook al is de waarheid soms niet wat je wilt horen. Maar het geeft ook rust als je weet wat hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van het probleem is. Dan kan je ook meer gericht naar een oplossing toewerken. Ik zou het zelf ook nooit bij de draaitafel zelf hebben gezocht”.
Gisteravond waren Ans en Jan er om het vergelijk van hun tafel en een nieuwe tafel te doen. Het duurde circa vijf seconden om mijn bevindingen te ervaren en te beamen. Met overtuiging. En hun witte platenspeler is hun ‘vorige platenspeler’ geworden; een nieuw is besteld.
Copyright © 2020 AUDIO21, Heerde, door Mark van Braam
Niets uit deze onderstaande informatie mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, website of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of door fotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van AUDIO21.
