Een moment van biechten is aangebroken. Vaak koken m’n lief en ik met aandacht, maar toch zitten we regelmatig op onze bank de dis op te peuzelen. En vaak kijken we dan naar een Journaal en een enkele keer zelfs naar een Wereld die door Draait. Het tv machien wordt daarna op zwart gezet en regelmatig wordt er een schijf van het zwarte goud op de draaitafel gelegd.
Maar het opbiechten gaat over een programma wat ik bij voorkeur toch niet wil missen. Het heet ‘De Rijdende Rechter’. Het programma gaat over conflicten die mensen hebben en voorgelegd worden aan meester John Reid. Vanavond de eerste na hun zomerstop.
Het aardige ervan vind ik bijvoorbeeld dat het in Nederland wettelijk mogelijk is, dat een rechter ook buiten de officiële kanalen om, bindende beslissingen neemt. Dit kan echter alleen als beide partijen hiermee akkoord gaan. Zo kan het dus gebeuren dat mr. John Reid opeens recht spreekt in een café in Zuid-Limburg of een burenruzie in Leeuwarden beslecht.
De conflicten in De Rijdende Rechter gaan vaak over hoog opgelopen burenruzies, overlast door bomen, schuttingen en schuurtjes op de erfgrens, familievetes of conflicten over het recht van overpad.
Wat me blijft intrigeren, is dat er met regelmaat onderwerpen passeren, waarbij ik in m’n broek pies van verbazing (nou ja, bijna dan) en hoogst verbaasd ben dat mensen er zo’n ruzie over kunnen maken. “Waar gaat het over,” denk ik dan.
De aflevering van vanavond speelde zich af in een dorpje in Limburg. Het echtpaar Lenie en Wiel bleken hoorndol te zijn geworden van een lage bromtoon in hun woning. En ze wisten het zeker; de bromtoon zou veroorzaakt worden door de omvormer van de zonnepanelen van de buren; Kimberly en Mitch.
Het voert te ver om de hele show hier te beschrijven, maar om bewijzen en feiten te verzamelen werden onder andere Lenie en Wiel onderworpen aan een gehoortest. M’n inschatting is dat ze rond de 65 jaar oud zijn. Hoewel ik er wel eens vaker naast zit als het over leeftijd gaat, maar dat terzijde.
Wiel bleek heel gemiddeld te zijn wat z’n gehoor aangaat, maar bij Lenie werd iets opmerkelijks geconstateerd; zij hoort lage frequenties ver bovengemiddeld. En dat aspect boeide me en zette me aan het denken.
Want wat betekent het dat u en ik verschillende resultaten hebben bij een gehoortest? Stel dat u de 12.000 Herz toon luider hoort dan uw buurman, maar zachter dan uw schoonmoeder. En dat we op elke frequentie dus een ander resultaat hebben; wat hoogstwaarschijnlijk aan de hand is. Wat betekent dit; zaag ik nou de poten weg onder onder onze hifi hobby…?
Het is waarschijnlijk wat kort door de bocht, maar verklaart het waarom we allemaal een andere set in onze woning hebben? En dat we de mening van uw medeluisteraar, eigenlijk maar met een korrel zout dienen te nemen? En die computer die zegt in staat te zijn om de frequentiekarakteristiek in uw luisterruimte vlakker te trekken, dat wellicht wel kan, maar dat het alsnog niet wil zeggen dat het met uw eigen hoormatige karakteristiek ‘klopt’ of ‘recht’ kan maken. Of dat het dan beter is?
Over bovenstaande hersenspinsels kunnen we het vast en zeker nog erg lang hebben; maar ik hoop wel van harte dat u in gaat zien, hoe ‘ge-wel-dig’ en koddig briljant het programma De Rijdende Rechter is. Een programma wat ons aan het denken zet; ook audiofiel gezien! Het moet niet gekker worden 🙂
