Waarde lezer, Laat Benjamin Herman het niet lezen, maar er zijn meerdere Benjamin’s waar ik fan van ben. Benjamin Clementine kwam in februari van dit jaar uit met een elpee ‘At least for now’. Ik hoorde voor het eerst van hem, tijdens een bezoek aan Parijs, afgelopen voorjaar.
Verkrijgbaar als erg goed opgenomen dubbel elpee. Klik hier voor een YouTube filmpje waar deel van de nummers te horen en te zien zijn.
‘At least for now’ is een indrukwekkend mooi album met een even indrukwekkend verhaal. De 26-jarige Ghanees groeide op in Londen en door allerlei tegenslagen belandde hij als zwerver op straat. Om aan geld en eten te komen, speelde hij in bars op de piano. Nooit les gehad, maar leerde het zichzelf.
Het verhaal gaat verder; op een goede dag werd hij ontdekt door een muziek-agent. Hij nam Benjamin onder z’n hoede en intussen wordt z’n talent door de hele wereld ontdekt. Zo ook in Wapenveld, of all places.
Z’n pianospel is beinvloed door Erik Satie en z’n stem zou een mannelijke versie van Nina Simone kunnen zijn. Z’n muziek wordt vaak ondersteund door slechts enkele strijkers, hier en daar wat drum en een beetje electronica.
Wat ik het mooist aan hem vindt en dat is best zeldzaam, is z’n enorme eigenheid. En het raakt me.
